عظیم قیچی ساز در مصاحبه ای متفاوت

عظیم قیچی ساز در مصاحبه ای متفاوت

شاید خیلی وقت بود که مصاحبه ای از عظیم قیچی ساز در رسانه های مرتبط با کوهستان منتشر نشده بود و به همین خاطر هم سوالات زیادی در خصوص نگرش این کوه نورد بزرگ کشورمان به صعودهای قلل مرتفع در هیمالیا و در کل کوه نوردی کشورمان وجود داشت که بخشی از سوالات به لطف مصاحبه حسین رضایی، مسئول روابط عمومی فدراسیون کوه نوردی و نویسنده وبلاگ "کوه نوشت"، پاسخ داده شدند.

چیزی که در این مصاحبه کاملا توجه خوانندگان را به خود جلب می کند سنگینی تجربه ای ست که عظیم در طول این چند سال تلاش های صورت گرفته شده در هیمالیا کسب کرده است. در این مصاحبه که قبل از صعود موفق او به چو آیو در تبت تنظیم گردیده عظیم به سوالات زیادی از نحوه شروع کوه نوردی خود، نگاه او به حادثه برودپیک تا شرایط مناسب برای فعالیت بر روی قلل هشت هزار متری و رکوردی که می تواند در صعود به ۱۴ قله بالای هشت هزار متری از خود بجا بگذارد، پاسخ می دهد که در زیر بخشی از این مصاحبه را می خوانید:

"- چه‌طور وارد دنیای هیمالیانوردی شدید و از چه سطحی کسب تجربه کردید؟

اولین صعودهای من در قالب تیم‌های ملی کوه‌نوردی بود که با شرکت در اردوها و تست‌ها به عضویت تیم ملی در می‌آمدم. با قلۀ 6400 متری «ماربل وال» در قزاقستان صعودهای برون‌مرزی من آغاز شد و تلاش برای اولین هشت‌هزاری را در کنار افراد باتجربه‌ای مثل مرحوم "محمد اوراز"، "داوود خادم" و "حسن نجاریان" روی «گاشر بروم 1» آغاز کردم و بعد اورست. اما در هر یک از صعودها تجربه‌های گران‌قدری کسب کردم و حالا به این مرحله رسیده‌ام که به اتکای آن تجربیات، تصمیمات بهتری می‌گیرم.

بد نیست به این نکته هم اشاره کنم که در صعود «گاشر بروم 1» تیم ملی، افراد باتجربه‌ای حضور داشتند، اما سطح کار نیز مهم است و گاهی برخی صعودها حتی برای تجربه‌ای که کسب کرده‌ایم زود است. همان قله را ما در قالب تیم ملی با سه ماه تلاش و با یک کشته و یک مجروح ناتمام رها کردیم، من نیز در آن سال (81) بسیار جوان و کم‌تجربه بودم، اما بعد از چند سال‌ کسب تجربه و ارتقاء سطح، سال گذشته قلۀ «گاشر بروم 1» را همزمان با قلۀ دیگری، در تنها یک هفته با ایمنی بیش‌تر و ضریب موفقیت بالا صعود کردم. پس ارتباط میزان اطلاعات و سطح کار، متناسب با تجربه، اهمییت زیادی دارد.

- در این عرصه چگونه باید تجربه کسب کرد؟

همان طور که در پاسخ به سئوال قبل اشاره کردم؛ من شخصاً در اردوهای تیم ملی و صعودهای مختلف از تجربیات افرادی چون "جلال چشمه قصابانی"، "رضا زارعی" و "حسن نجاریان" و افراد دیگری که در تیم‌های ملی بودند بهره بردم و صعودهای موفق امروز را مرهون استفاده از آن اندوخته‌ها هستم. درواقع تنها "عظیم قیچی‌ساز" به این افتخارات نرسیده است! یک ایران و یک ایرانی به این صعودها و افتخارات نائل شده است.

هر ۱۰ متر بالاتر در «ارتفاع» شرایط خاص خود 
و تجربۀ خاص خود را می‌طلبد!

- در مورد حادثۀ اخیر و مرگ سه کوه‌نورد ایرانی در «برودپیک» چه نظری دارید ؟! خیلی ها بحث تجربه را در بروز این حادثه مطرح می‌کنند!

ابتدا لازم می‌دانم به خانوادۀ این سه عزیز ازدست‌رفته صمیمانه تسلیت بگویم و همچنین به دوستان، همنوردان و جامعۀ کوه‌نوردی کشور. این ضایعۀ خیلی بزرگی برای کوه‌نوردی ایران بود. به اعتقاد من کاری که این دوستان در هیمالیا و قلۀ «برودپیک» انجام دادند فصلی نو و کاری ارزشمند در سطح کوه‌نوردی ایران بود اما من هم معتقدم یک پیش‌زمینه و تجربه لازم بود. من نه چیزی را تأیید می‌کنم و نه رد می‌کنم. آن‌ها زحمات بسیاری در این راه متحمل شدند ولی به نظرم چنین اقداماتی برای شرایط فعلی قدری زودانجام شد و نیاز به تجربۀ بالاتر و پشتیبانی کافی داشت. صعود به قله‌های هشت هزارمتری بیش از توان جسمی بر تجربه تمرکز دارد و به نظر من هفتاد درصد، بحث تجربه در میان است تا توان فیزیکی. توان شرط لازم است اما کافی نیست. از طرفی به هیچ وجه داشتن تجربه روی ارتفاعات ایران با تجربه داشتن در هیمالیا قابل‌ قیاس نیست! حتی یک قلۀ شش‌هزارمتری را نباید با شرایط یک قلۀهفت‌هزارمتری مقایسه کرد و به همین صورت هفت‌هزارمتری را نباید با قلۀ هشت‌هزارمتری مقایسه کرد. هر 10 متر بالاتر در ارتفاع شرایط خاص خود و تجربۀ خاص خود را می‌طلبد.

می‌توانم به‌عنوان اولین نفر در جهان
به این رکورد در شش سال و نیم دست یابم!

- درمورد پروژۀ پیوستن به باشگاه هشت‌هزارمتری‌های جهان توضیح دهید؟

از حدود هفت میلیارد نفر جمعیت سراسر جهان، فقط تاکنون 30 نفر از 9 الی 10 کشور موفق شده‌اند به هر 14 قلۀ بالای هشت‌هزارمتری جهان صعود کنند و به باشگاهی موسوم به هشت هزاری‌ها بپیوندند. جالب این‌که از بین این 30 نفر فقط 14 نفر هستند که این صعودها را بدون بهره‌گیری از کپسول اکسیژن مصنوعی انجام داده‌اند. من نیز تلاش دارم به‌عنوان اولین ایرانی نام خود و کشورم را در این باشگاه ثبت کنم و افتخاری قابل توجه را برای کشورم به دست بیاورم. این موضوع نه منفعت مالی و نه مدال جهانی دارد و فقط یک رکورد و یک اعتبار جهانی محسوب می‌شود که به عنوان جایگاه کوه‌نوردی در یک کشور نیز قلمداد می‌شود. البته نمی‌توان صد درصد پیش‌بینی کرد که من به این باشگاه خواهم پیوست، چون در هیمالیانوردی نمی‌توان صعود را پیش‌بینی قطعی کرد. مثلاً همین امسال چندین کوهنورد خارجی که در 3 تا 4 سال اخیر با آن‌ها صعودهای مختلفی داشته‌ام، متأسفانه جان خود را از دست داده‌اند. یکی از آن‌ها با 10 صعود هشت‌هزاری امسال در اورست طنابش پاره شد و سقوط کرد. 2 کوه‌نورد چینی هم که هر کدام 10 صعود در کارنامه داشتند و من هم در 8 صعود با آن‌ها همنورد بودم، در فاجعۀ اخیر تروریستی در «نانگاپارباتِ» پاکستان بی‌رحمانه ترور شدند و دیگری نیز یک کوه‌نورد کره‌ای بود با 12صعود که پس از صعود به اورست در مسیر بازگشت‌ جان خود را از دست داد. این موارد اخیر را عنوان کردم تا تصریح کنم به هیچ وجه نمی‌توانم مدعی شوم که قطعاً به این باشگاه خواهم پیوست.

- ولی مشخصاً برنامه دارید که هر چه سریع‌تر این پروژه را تمام کنید، درست است؟

راستش من از این پس دیگر به صعود قله فکر نمی‌کنم، بیش‌تر براین تمرکز دارم که در صعودهای باقی‌مانده "فقط زنده بمانم"! مدت‌زمان صعودها برایم ارزش چندانی ندارد. موضوع خیلی حساس است. در این کشور برایم زحمات زیادی کشیده‌اند، فدراسیون، همنوردان، مربیان، دوستان، گروه‌ها و خانواده این همه برایم زحمت کشیده‌اند تا به این حد برسم، حیف است که این زحمات را با بی احتیاطی به یکباره هدر دهم. بنابراین در وهلۀ اول باید زنده بمانم تا این پروژه را تمام کنم و برای کشورم افتخار کسب کنم.

- آیا اصلاً در این رابطه «رکورد زمانی» هم وجود دارد یا خیر؟!

بله وجود دارد. «کیم چانگ» آخرین نفری است که بدون اکسیژن و در کم‌ترین زمان بعد از کوه‌نورد مشهور و فقید دنیا «جزری کوکوشکا» به تمامی قله‌های هشت‌هزاری دنیا صعود کرده است. او و «کوکوشکا» در مدت حدود هفت سال و نیم به این رکورد دست یافته‌اند. اما اگر من بتوانم تا بهار سال 93 ، هر 14 قله را تمام کنم و اورست را نیز کامل و بدون اکسیژن صعود کنم، می‌توانم به‌عنوان اولین نفر در جهان به این رکورد در شش سال و نیم دست یابم. با وجود این، رکورد زمانی دلیل نمی‌شود تا من در انجام صعودها تعجیل کنم. درواقع اگر شرایط مساعد و مناسب بود انجام می‌دهم و اگر شرایط مساعد نبود، به هیچ وجه خطر نخواهم کرد."

مصاحبه توسط: حسین رضایی
عکس: محمد شاه‌حسینی

 http://altaysulduz.blogfa.com

نامزدهای کلنگ طلایی 2013

نامزدهای کلنگ طلایی 2013

Piolets d'Or 2013 

۳ الی ۶ آوریل ۲۰۱۳ (هفته سوم فروردین ۱۳۹۲) بیست و یکمین دوره جایزه کلنگ طلایی که معتبر ترین جایزه بین المللی کوهستان به شمار می آید در منطقه کورمایر (Courmayeur) و شامونیکس (Chamonix) در پای کوهستان مون بلان در فرانسه برگزار خواهد شد. نامزدهای دریافت این جایزه از کشورهای فرانسه، بریتانیا، روسیه، آمریکا و ژاپن هستند که همگی صعودهای دشوار و زیبایی را در مرتفع ترین کوه های جهان به ثبت رسانده اند.

در این رقابت ها شش صعود نامزد دریافت این جایزه می باشند که پنج صعود به دلیل تراورس در ارتفاع تعیین شده و دو صعود نیز به دلیل فرود از جبهه صعود نشده نامزد این جایزه شده اند.

طبق گفته های رئیس هیات داوری این دوره که استفان ونبلز (Stephen Venables) از بریتانیا ست، همه این صعودهای شاخص و شجاعانه به سبک آلپاین انجام شده و بر روی مسیرهای ماجراجویانه ای بوده که قبلا بارها تلاش های ناموفقی به خود دیده اند. در این مراسم جایزه دیگری نیز به نام "جایزه موفقیت کلنگ طلایی تمام دوران" به کورت دیمبرگر (Kurt Diemberger)، کوه نورد اتریشی خواهد رسید. کورت بعد از کوه نوردانی چون والتر بوناتی، رینهولد مسنر، داگ اسکات و رابرت پاراگوت، پنجمین کوه نوردی ست که به این افتخار دست پیدا می کند.

اما نگاهی کوتاه بیندازیم به شش نامزد جایزه کلنگ طلایی ۲۰۱۳ و صعودهای آنان:

۱) نامزد اول چهار کوه نورد از فرانسه هستند که برای صعودشان به کوه کامت (Kamet) به ارتفاع ۷،۷۵۶ متر که در هندوستان واقع شده، تعیین گردیده اند. این تیم دیواره ۲،۰۰۰ متری شیب دار و ترکیبی این کوه در جبهه جنوب غربی آن را به سبک آلپاین و در مدت پنج روز صعود کردند. آنها در گرده جنوبی این کوه در ارتفاع ۷،۴۰۰ متری بیواک کرده و بعد از صعود با دشواری های غیر منتظره ای روبرو شدند و بعد از فرود تا محل بیواک خود از جبهه جنوبی که قبلا هیچ تلاشی بر روی آن صورت نگرفته بود، فرود آمدند. اعضای این تیم عبارت اند از: سباستین بوهین (Sébastien Bohin)، دیدیه ژوردین (یا جوردین) (Didier Jourdain)، سباستین موتی (Sébastien Moatti) و سباستین راتل (Sébastien Ratel).

۲) دومین نامزد دو کوه نورد بریتانیایی هستند که برای صعود کوه شیوا (Shiva) در هندوستان به ارتفاع ۶،۱۴۲ متر انتخاب شده اند. این تیم از سمت شرقی کوه تراورس کرده که دارای گرده تیز و باریکی ست که به "دماغه شیوا" معروف است و از گرده جنوبی فرود آمده اند. این صعود پنجمین صعود یست که این کوه به خود دیده است. مایک فوولر (Mick Fowler) و پول رامسدن (Paul Ramsden) هر دو از بریتانیا که یک بار نیز در سال ۲۰۰۳ این جایزه را برده اند، در طول ۹ روز این تراورس را در مسیر خطرناک و ترکیبی خود به پایان بردند.

۳) سومین نامزد، تیم سه نفره از روسیه هستند که به دلیل صعود برج موستاق (Muztagh Tower) به ارتفاع ۷،۲۸۴ متر در پاکستان برای دریافت این جایزه انتخاب شده اند. صعود اسپار (گرده تیز) شمال شرقی این کوه برای سه روسی به نام های دیمیتری گولوچنکو (Dmitry Golovchenko)، الکساندر لانگ (Alexander Lange) و سرگی نیلوف (Sergey Nilov) هفده روز به طول کشید. این مسیر قبلا هیچ تلاشی به خود ندیده بود و به با اینکه سه کوه نورد روس به شکل آلپاین صعود خود را به انجام رساندند اما مواد غذایی و سوخت زیادی با خود حمل کردند تا بتوانند در شرایط نامساعد هوایی غذای کافی برای انتظار داشته باشند. کراکس تکنیکی آنها بین ارتفاع ۶،۶۰۰ الی ۶،۹۰۰ متری یک مانع صخره ای شیب دار بود. مواد غذایی آنان قبل از صعود قله به پایان رسید و به خاطر شرایط جوی نامناسب به جای فرود از مسیر برنامه ریزی شده (گرده شمال غربی)، مستقیما از جبهه شمالی فرود آمدند.

۴) گزینه بعدی تیم سه نفره آمریکایی ست که به دلیل صعود اوگر (Baintha Brakk – Ogre) به ارتفاع ۷،۲۸۵ متر در پاکستان انتخاب شده اند. اوگر یکی از مشهورترین کوه های جهان است که تا سال پیش تنها دوبار صعود شده بود و علارغم تلاش های زیاد هیچوقت از جبهه جنوبی صعود نشده بود. این سه کوه نورد به نام های کایل دمستر (Kyle Dempster)، هایدن کندی (Hayden Kennedy) و جاش وارتن (Josh Wharton) مسیر زیرکانه ای را از گرده شمال شرقی تا جبهه جنوب شرقی و بلاخره به جبهه جنوبی برگزیدند. این تیم در مسیر انتهایی جبهه جنوبی با تراورس در مسیر شیب دار و سنگی بر قسمت سخت این صعود ترکیبی غلبه کرده و با بیواک در ارتفاع ۶،۹۰۰ متری دمستر و کندی خود را به قله رساندند. اما این دو کوه نورد در مسیر بازگشت وظیفه سخت و دشوار بازگرداندن وارتن، که حالش خوب نبود را داشتند.

۵) گزینه بعدی صعود سندی الن (Sandy Allan) و ریک الن (Rick Allen) از بریتانیا به نانگا پاربات (۸،۱۲۵ متر) از گرده ماژنو ست که از طرف هیات داوران انتخاب شده است. مسیر گرده ماژنو بی شک یکی از معروف ترین مسیرهای صعود نشده در قره قروم پاکستان بود که قبلا بارها توسط کوه نوردان بزرگی مورد تلاش قرار گرفته بود. این مسیر طولانی ترین گرده در بین قلل هشت هزار متری ست که با استناد به نقل قول های متنوع ۱۰ الی ۱۳ کیلومتر طول دارد. این دو فعال باتجربه هیمالیا بخش بزرگی از مسیر را همراه کتی اوداود (Cathy O'Dowd) از آفریقای جنوبی و سه شرپای نپالی بودند. این گروه صعود خود را به سبک آلپاین پیش برده و هر هشت قله مسیر را عبور کردند و بعد از بیواک در ارتفاع ۷،۲۰۰ متری تلاش ناموفقی برای صعود این گرده صعود نشده داشتند که در نتیجه همگی به غیر از سندی و ریک تسلیم شده و فرود دشواری از مسیر جنوبی را تجربه کردند. این دو کوه نورد بریتانیایی با تراورس جناح شمالی توانستند خود را به قله رسانده و از پس از ۱۸ روز به صعود تاریخی خود پایان دادند.

۶) و بلاخره آخرین انتخاب برای صعود کیاشار (Kyashar) به ارتفاع ۶،۷۷۰ متر در نپال متعلق به ژاپنی هاست. سه کوه نورد ژاپنی به نام های تتسویا آاوکی (Tatsuya Aoki)، یاسوهیرو هاناتانی (Yasuhiro Hanatani) و هیرویوشی مانوم (Hiroyoshi Manom) برای اولین صعود یال ۲،۲۰۰ متری جنوبی کیاشار که یکی از عالی ترین صعودهای تکنیکی آلپاین به شمار می رود در این لیست قرار گرفتند. این صعود که پاییز سال گذشته اتفاق افتاد، ۶ روز به طول انجامید و به این ترتیب دومین صعود این کوه رقم خورد. بخش کراکس گرده در روز پنجم یکی از نکات غیر قابل برگشت آن به شمار می رود. این سه کوه نورد با یک بیواک از گرده غربی فرود آمدند.

اما هیات داوری این دوره کلنگ طلایی، استفان ونبلز (Stephen Venables) پنجاه و هشت ساله از بریتانیا، گرلیند کالتنبرونر (Gerlinde Kaltenbrunner) چهل و یک ساله از اتریش، سیلوو کارو (Silvo Karo) پنجاه و دو ساله از اسلوونیا و کاتسوتاکا یوکویاما (Katsutaka “Jumbo” Yokoyama) سی یک ساله از ژاپن هستند.

منبع: http://www.planetmountain.com/english/News/shownews1.lasso?l=2&keyid=40696

http://altaysulduz.blogfa.com

کلنگ های طلایی 2013 به صاحبان خود رسیدند

کلنگ های طلایی 2013 به صاحبان خود رسیدند

کورت دیمبرگر برنده جایزه کلنگ طلایی والتر بوناتی

همانطور که قبلا نامزدهای کلنگ طلایی سال ۲۰۱۳ اعلام شده بودند دیروز پنجم آوریل بعد از بررسی های چند روزه، هیات داوری ۲۱مین دوره جایزه معتبر کلنگ طلایی رای خود را اعلام کرد.

در این دوره که در منطقه کورمایر (Courmayeur) و شامونیکس (Chamonix) در پای کوهستان مون بلان در فرانسه برگزار شد تعداد شش صعود نامزد دریافت جایزه کلنگ طلایی معرفی شده بودند که هیات داوری تصمیم گرفت به هر شش نامزد یک کلنگ طلایی اعطا کند. این نامزدها از کشورهای فرانسه، بریتانیا، روسیه، آمریکا و ژاپن بودند.

همچنین در ۲۱مین دوره مراسم کلنگ طلایی، پنجمین "جایزه موفقیت کلنگ طلایی تمام دوران" یا همان "جایزه کلنگ طلایی والتر بوناتی" به کورت دیمبرگر (Kurt Diemberger)، کوه نورد اتریشی رسید. کورت بعد از کوه نوردانی چون والتر بوناتی، رینهولد مسنر، داگ اسکات و رابرت پاراگوت، پنجمین کوه نوردی ست که به این افتخار دست پیدا می کند.

لازم به ذکر است که اعضای هیات داوری این دوره استفان ونبلز (Stephen Venables) پنجاه و هشت ساله از بریتانیا به عنوان رئیس هیات داوری و گرلیند کالتنبرونر (Gerlinde Kaltenbrunner) چهل و یک ساله از اتریش، سیلوو کارو (Silvo Karo) پنجاه و دو ساله از اسلوونیا و کاتسوتاکا یوکویاما (Katsutaka “Jumbo” Yokoyama) سی یک ساله از ژاپن بودند که طبق گزارش سایت Russian Climb سیلوو کارو و گرلیند کالتنبرونر در مراسم حضور نداشتند.

منابع: http://www.pioletsdor.com/
http://www.russianclimb.com/piolet2013.html

نگاهی به نامزدهای ۲۱مین دوره مراسم کلنگ طلایی در سال ۲۰۱۳http://altaysulduz.blogfa.com/post/457

گراب،گُراب،گرم اب

به نام خدا   

سنگنورد نیشابوری در گراب    

 

 با سلام ودرود به خوانندگان وبلاگ سنگنورد نیشابوری(علی رستمی) alirostamy

در نیمه روز شنبه به مورخ ۱۸/۳/۹۲به همراه دوستان خوبم اقایان رضا دهنوی و علی ظفر مهاجر در ساعت ۳ بعد از ظهر به دنبال یک برنامه شهرستان راترک کردیم که یکی از اهداف این برنامه رفتن به منطقه گراب واقع در ۴۹کیلومتری جاده قدیم نیشابور به مشهد قرار دارد که با ادرس زد نقیصی که از منطقه داشتیم راه افتادیم.که خوشبختانه در ساعت ۴ موفق به یافتن انجا شدیم.یک طناب باخودمون بردیم برای اطمینان.شنا شیرجه پرش از ارتفاع جاتون واقعا خالی منطقه خلوت ما بودیم و ما و... خلاصه اب بازی تموم شد ما لباس پوشیدیم واز چشمه های کوچکی که در اطراف بود دیدن کردیم و راه را به یک جای دیگر اغاز کردیم که هرچی بگم کمه وکم که ادامه این ماجرا خود داستانی است که حالا حالا ادامه دارد.(یافتن یک منطقه با چندین روز  کار فنی که خواهم نوشت).. .  

خواص ان 

این چشمه دارای آب معدنی با خواص درمانی فراوان می‌باشد. این نوع آب‌ها افزاینده ادرار، و به دفع مواد زاید کمک می‌کنند. از خواص درمانی آن کمک به بهبود، بیماری های مفصلی ، ازدیاد ترشحات بزاق ،‌صفرا. معده و لوزالمعده است. آب این چشمه ها عموما در درمان بیماری های مفصلی اثر بخش است  

دیدن و رفتن به اونجا حتی برای یک بار خالی از لطف نیست .من و دوستانم تصمیم داریم این برنامه را به کرات اجرا کنیم. 

چشمه گراب و سنگنورد نیشابوری.چشمه گراب و سنگنورد نیشابوری.چشمه گراب و سنگنورد نیشابوری.چشمه گراب و سنگنورد نیشابوری.چشمه گراب و سنگنورد نیشابوری.چشمه گراب و سنگنورد نیشابوری.چشمه گراب.چشمه گراب.چشمه گراب و سنگنورد نیشابوری.چشمه گرابو سنگنورد نیشابوری.چشمه گراب و سنگنورد نیشابوری.چشمه گراب و سنگنورد نیشابوری.چشمه گرابو سنگنورد نیشابوری.چشمه گرابو سنگنورد نیشابوری. 

علت این همه تکرار خواندن شما و استفاده از این اب درمانی است. به امید سلامتی و تندرستی

یک خاطره خوش

به نام نامی دوست 

سلام به تمام بازدید کنندگان وبلاگ سنگنورد نیشابوری.  

برنامه سنگنورد نیشابوری در مورخ ۱۵/۳/۹۲ صعود به قله سرسبز بینالود بوده به همراه دوستانش از کاشان  

    

چند روز قبل از برنامه دوستانم با اقای علی مهاجر هماهنگ کرده بودن روز ۱۴وارد نیشابور شده بودن و از قدمگاه،خرو،خیام،عطار،کمال الملک وامام زاه محروق دیدن کرده بودن.و برای ۲شب اقامت در خانه معلم جا رزرو کرده بودن روز ۱۵ در ساعت ۵صبح برنامه خودمان را با حضور سنگنورد نیشابوری و اقایان علی ظفر و حمیدمهاجر و خانم نصیری به اتفاق۱۹نفر از دوستان کاشانیم اغاز کردیم.توسط ۲دستگاه نیسان وارد منطقه شدیم و راه را تا پای کتل نردبان ادامه دادیم.در ساعت ۶:۳۰ به کتل نردبان رسیدیم و با گامهای اهسته ونفسهای شمردهبه بالا حرکت کردیم تا اینکه  در ساعت ۹:۴۵ به جان پناه رسیدیم و تا ۱۰:۴۵به صرف صبحانه مشغول شدیم که جای دوستان هم خالی بود.بعد انجارا ترک کردیم تا دوستانمان قله را صعود کنند.دوستانم عجله نداشتند و با تمعنینه کامل به دیدن مناظر و لذت بردن مشغول بودن.تیمی ارام، مهربان ،وبامحبت که از با هم بودن بسیار لذت میبردند در جمع تیم پیشکسوتانی بودن که با توجه به کهولت سن زیاد با خونسردی و تمعنینه گام برمیداشند.مرحبا بر همت کسانی که هیچ چیز جلودار راهشان نیست.قله در ساعت ۲:۳۰صعود شد لبخند رضایتبخشی چهره دوستان را به خاطر صعود همه تیمشان اراسته بود تیم بعد از صعود قله و شادی و گرفتن عکس  راه را به طرف جان پناه ادامه داد تا در ساعت۵:۳۰در جان پناه به صرف نهار مشغول شون.جانپناه ترک کردیم  وراهماان را تا پایین ادامه دادیم.چهره  های شاد وخورسند دل گرم کننده بود.با ارزوی شادی و مسرت برای شما و تمام اغضای تیم کاشان.پاینده و پیروز باشید.سنگنورد نیشابوری علی رستمی.