وبلاگ شخصی علی رستمی:دیواره نوردی دنیای ازاد من
این وبلاگ متعلق به تمام عاشقان کوهستان می باشدوبلاگ شخصی علی رستمی:دیواره نوردی دنیای ازاد من
این وبلاگ متعلق به تمام عاشقان کوهستان می باشد
عظیم قیچی ساز در مصاحبه ای متفاوت
شاید خیلی وقت بود که مصاحبه ای از عظیم قیچی ساز در رسانه های مرتبط با کوهستان منتشر نشده بود و به همین خاطر هم سوالات زیادی در خصوص نگرش این کوه نورد بزرگ کشورمان به صعودهای قلل مرتفع در هیمالیا و در کل کوه نوردی کشورمان وجود داشت که بخشی از سوالات به لطف مصاحبه حسین رضایی، مسئول روابط عمومی فدراسیون کوه نوردی و نویسنده وبلاگ "کوه نوشت"، پاسخ داده شدند.
چیزی که در این مصاحبه کاملا توجه خوانندگان را به خود جلب می کند سنگینی تجربه ای ست که عظیم در طول این چند سال تلاش های صورت گرفته شده در هیمالیا کسب کرده است. در این مصاحبه که قبل از صعود موفق او به چو آیو در تبت تنظیم گردیده عظیم به سوالات زیادی از نحوه شروع کوه نوردی خود، نگاه او به حادثه برودپیک تا شرایط مناسب برای فعالیت بر روی قلل هشت هزار متری و رکوردی که می تواند در صعود به ۱۴ قله بالای هشت هزار متری از خود بجا بگذارد، پاسخ می دهد که در زیر بخشی از این مصاحبه را می خوانید:
"- چه‌طور وارد دنیای هیمالیانوردی شدید و از چه سطحی کسب تجربه کردید؟
اولین صعودهای من در قالب تیم‌های ملی کوه‌نوردی بود که با شرکت در اردوها و تست‌ها به عضویت تیم ملی در می‌آمدم. با قلۀ 6400 متری «ماربل وال» در قزاقستان صعودهای برون‌مرزی من آغاز شد و تلاش برای اولین هشت‌هزاری را در کنار افراد باتجربه‌ای مثل مرحوم "محمد اوراز"، "داوود خادم" و "حسن نجاریان" روی «گاشر بروم 1» آغاز کردم و بعد اورست. اما در هر یک از صعودها تجربه‌های گران‌قدری کسب کردم و حالا به این مرحله رسیده‌ام که به اتکای آن تجربیات، تصمیمات بهتری می‌گیرم.
بد نیست به این نکته هم اشاره کنم که در صعود «گاشر بروم 1» تیم ملی، افراد باتجربه‌ای حضور داشتند، اما سطح کار نیز مهم است و گاهی برخی صعودها حتی برای تجربه‌ای که کسب کرده‌ایم زود است. همان قله را ما در قالب تیم ملی با سه ماه تلاش و با یک کشته و یک مجروح ناتمام رها کردیم، من نیز در آن سال (81) بسیار جوان و کم‌تجربه بودم، اما بعد از چند سال کسب تجربه و ارتقاء سطح، سال گذشته قلۀ «گاشر بروم 1» را همزمان با قلۀ دیگری، در تنها یک هفته با ایمنی بیش‌تر و ضریب موفقیت بالا صعود کردم. پس ارتباط میزان اطلاعات و سطح کار، متناسب با تجربه، اهمییت زیادی دارد.
- در این عرصه چگونه باید تجربه کسب کرد؟
همان طور که در پاسخ به سئوال قبل اشاره کردم؛ من شخصاً در اردوهای تیم ملی و صعودهای مختلف از تجربیات افرادی چون "جلال چشمه قصابانی"، "رضا زارعی" و "حسن نجاریان" و افراد دیگری که در تیم‌های ملی بودند بهره بردم و صعودهای موفق امروز را مرهون استفاده از آن اندوخته‌ها هستم. درواقع تنها "عظیم قیچی‌ساز" به این افتخارات نرسیده است! یک ایران و یک ایرانی به این صعودها و افتخارات نائل شده است.
هر ۱۰ متر بالاتر در «ارتفاع» شرایط خاص خود
و تجربۀ خاص خود را می‌طلبد!
- در مورد حادثۀ اخیر و مرگ سه کوهنورد ایرانی در «برودپیک» چه نظری دارید ؟! خیلی ها بحث تجربه را در بروز این حادثه مطرح می‌کنند!
ابتدا لازم می‌دانم به خانوادۀ این سه عزیز ازدست‌رفته صمیمانه تسلیت بگویم و همچنین به دوستان، همنوردان و جامعۀ کوه‌نوردی کشور. این ضایعۀ خیلی بزرگی برای کوه‌نوردی ایران بود. به اعتقاد من کاری که این دوستان در هیمالیا و قلۀ «برودپیک» انجام دادند فصلی نو و کاری ارزشمند در سطح کوه‌نوردی ایران بود اما من هم معتقدم یک پیش‌زمینه و تجربه لازم بود. من نه چیزی را تأیید میکنم و نه رد میکنم. آن‌ها زحمات بسیاری در این راه متحمل شدند ولی به نظرم چنین اقداماتی برای شرایط فعلی قدری زودانجام شد و نیاز به تجربۀ بالاتر و پشتیبانی کافی داشت. صعود به قله‌های هشت هزارمتری بیش از توان جسمی بر تجربه تمرکز دارد و به نظر من هفتاد درصد، بحث تجربه در میان است تا توان فیزیکی. توان شرط لازم است اما کافی نیست. از طرفی به هیچ وجه داشتن تجربه روی ارتفاعات ایران با تجربه داشتن در هیمالیا قابل قیاس نیست! حتی یک قلۀ شش‌هزارمتری را نباید با شرایط یک قلۀهفت‌هزارمتری مقایسه کرد و به همین صورت هفت‌هزارمتری را نباید با قلۀ هشت‌هزارمتری مقایسه کرد. هر 10 متر بالاتر در ارتفاع شرایط خاص خود و تجربۀ خاص خود را می‌طلبد.
می‌توانم به‌عنوان اولین نفر در جهان
به این رکورد در شش سال و نیم دست یابم!
- درمورد پروژۀ پیوستن به باشگاه هشت‌هزارمتری‌های جهان توضیح دهید؟
از حدود هفت میلیارد نفر جمعیت سراسر جهان، فقط تاکنون 30 نفر از 9 الی 10 کشور موفق شده‌اند به هر 14 قلۀ بالای هشت‌هزارمتری جهان صعود کنند و به باشگاهی موسوم به هشت هزاری‌ها بپیوندند. جالب این‌که از بین این 30 نفر فقط 14 نفر هستند که این صعودها را بدون بهره‌گیری از کپسول اکسیژن مصنوعی انجام داده‌اند. من نیز تلاش دارم به‌عنوان اولین ایرانی نام خود و کشورم را در این باشگاه ثبت کنم و افتخاری قابل توجه را برای کشورم به دست بیاورم. این موضوع نه منفعت مالی و نه مدال جهانی دارد و فقط یک رکورد و یک اعتبار جهانی محسوب می‌شود که به عنوان جایگاه کوه‌نوردی در یک کشور نیز قلمداد می‌شود. البته نمی‌توان صد درصد پیش‌بینی کرد که من به این باشگاه خواهم پیوست، چون در هیمالیانوردی نمی‌توان صعود را پیش‌بینی قطعی کرد. مثلاً همین امسال چندین کوهنورد خارجی که در 3 تا 4 سال اخیر با آن‌ها صعودهای مختلفی داشته‌ام، متأسفانه جان خود را از دست داده‌اند. یکی از آن‌ها با 10 صعود هشت‌هزاری امسال در اورست طنابش پاره شد و سقوط کرد. 2 کوهنورد چینی هم که هر کدام 10 صعود در کارنامه داشتند و من هم در 8 صعود با آن‌ها همنورد بودم، در فاجعۀ اخیر تروریستی در «نانگاپارباتِ» پاکستان بی‌رحمانه ترور شدند و دیگری نیز یک کوهنورد کره‌ای بود با 12صعود که پس از صعود به اورست در مسیر بازگشت جان خود را از دست داد. این موارد اخیر را عنوان کردم تا تصریح کنم به هیچ وجه نمی‌توانم مدعی شوم که قطعاً به این باشگاه خواهم پیوست.
- ولی مشخصاً برنامه دارید که هر چه سریع‌تر این پروژه را تمام کنید، درست است؟
راستش من از این پس دیگر به صعود قله فکر نمی‌کنم، بیش‌تر براین تمرکز دارم که در صعودهای باقی‌مانده "فقط زنده بمانم"! مدت‌زمان صعودها برایم ارزش چندانی ندارد. موضوع خیلی حساس است. در این کشور برایم زحمات زیادی کشیده‌اند، فدراسیون، همنوردان، مربیان، دوستان، گروه‌ها و خانواده این همه برایم زحمت کشیده‌اند تا به این حد برسم، حیف است که این زحمات را با بی احتیاطی به یکباره هدر دهم. بنابراین در وهلۀ اول باید زنده بمانم تا این پروژه را تمام کنم و برای کشورم افتخار کسب کنم.
- آیا اصلاً در این رابطه «رکورد زمانی» هم وجود دارد یا خیر؟!
بله وجود دارد. «کیم چانگ» آخرین نفری است که بدون اکسیژن و در کم‌ترین زمان بعد از کوهنورد مشهور و فقید دنیا «جزری کوکوشکا» به تمامی قله‌های هشت‌هزاری دنیا صعود کرده است. او و «کوکوشکا» در مدت حدود هفت سال و نیم به این رکورد دست یافته‌اند. اما اگر من بتوانم تا بهار سال 93 ، هر 14 قله را تمام کنم و اورست را نیز کامل و بدون اکسیژن صعود کنم، می‌توانم به‌عنوان اولین نفر در جهان به این رکورد در شش سال و نیم دست یابم. با وجود این، رکورد زمانی دلیل نمی‌شود تا من در انجام صعودها تعجیل کنم. درواقع اگر شرایط مساعد و مناسب بود انجام می‌دهم و اگر شرایط مساعد نبود، به هیچ وجه خطر نخواهم کرد."
مصاحبه توسط: حسین رضایی
عکس: محمد شاه‌حسینی
دوست گرامی مطالب شما کلا کپی هستند و کار درستی نیست زحمات دیگران رو بدون اجازه و درج لینک و نام منبع ترجمه آن در وبلاگتون استفاده کنید. بنده رو ببخشید ولی این کار دزدیه....
سلام دوست من ،من از شما و تمام خواننده ها عذر خواهی میکنم.هدف من این کار زشت نبود.جا افتاده همون طور که در اولین مطلب مشاهده کردید من ادرس اون وبلاگ گذاشتم.ممنون از حسن توجه شما ودوباره از شما عذر خواهی میکنم