صعودهای دشوار و فنی در پرو

صعودهای دشوار و فنی در پرو

کوه نوردان ژاپنی، نودا سمت راست و یامانوی سمت چپ تصویر

کوه نورد افسانه ای ژاپنی یاسوشی یامانوی (Yasushi Yamanoi) به همراه همنورد خود ماسارو نودا (Masaru Noda) دو مسیر فنی و سخت رو در کوردیلرا هایهاش (Cordillera Huayhuash) واقع در پرو صعود کردند که یکی از این صعودها برای اولین بار و دیگری دومین صعود به شمار می رفت.

این دو همنورد با همهوایی در منطقه کوردیلرا بلانکا (Cordillera Blanca) و با صعود از جبهه جنوب غربی پیرامید گارسیلاسو (Piramide de Garcilaso) به ارتفاع ۵،۸۸۵ متر سریع با اتوبوس های محلی خود را به روستای کاجاتامبو (Cajatambo) در انتهای غربی Huayhuash رساندند و از آنجا و در جهت شرقی بالا رفته تا به جبهه صعود نشده جنوب شرقی پوسکانتورپا استه (Puscanturpa Este) به ارتفاع ۵،۴۱۰ متر برسند.

مجموعه پوسکانتورپا از لحاظ ساختاری با دیگر قلل Huayhuash متفاوت هستند و از دیواره های عمودی آتشفشانی که به موازات هم قرار گرفته اند تشکیل شده اند و lithic tuff نامیده می شوند.

یامانوی این مسیر سنگی را به مدت سه سال از دیواره پایینی تا شیب های برفی و ترکیبی بالا دست مورد بررسی قرار داده است. این دو کوه نورد ژاپنی ابتدا با صعود ۸۰۰ متری با یک بیواک در روز اول به کار خود پایان دادند و در روز دوم با صعود تا نیمه های قبل از ظهر به قله رسیده اند. آنها در مسیر صعود خود در دیواره پایینی با عبور از یک شکاف در دیواره عمودی به برف های پودری و سنگ های ریزشی در قسمت های بالای مسیر خود صعود سختی رو تجربه کردند.

قسمت های بالایی مسیر Qiumplirgun Swerminganta در جبهه جنوب شرقی پوسکانتورپا

این مسیر با درجه سختی ED3, UIAA VII, M5+ and A1 به نام Qiumplirgun Swerminganta نام گذاری شد. این صعود چهارمین صعود در منطقه پوسکانتورپا به شمار می رفت که برای اولین بار توسط سه عضو اکسپدیشن بریتانیایی جان نیکسون در سال ۱۹۸۶ از مسیر ۴۵۰ متری گرده شمال غربی صعود شده بود. دو عضو دیگر این اکسپدیشن بر روی جبهه پر ابهت شرقی تلاش کردند که در مواجه با صخره های بسیار ریزشی و بیواک احتمالی بر روی دیوراه مجبور به بازگشت شده بودند. لازم به ذکر است که این گرده قبل از صعود بریتانیایی ها توسط آلمانی ها مورد تلاش واقع شده بود.

بعد از صعود ۱۹۸۶ احتمالا این کوه به مدت بیست سال هیچ صعودی به خود ندیده بود تا اینکه در سال ۲۰۰۷ تیم قدرتمند اسلوونیایی متشکل از دو کوه نورد به نام های پاول کوژک و گرگا کرسل جبهه چالش برانگیز شرقی را انتخاب کرده و با یک مسیر متشکل از شکاف های تمیز و مسیر اصطکاکی عالی اما با بخشهایی متشکل از بلوک های بزرگ سنگی ریزشی مواجه شدند.

آنها ده طول طناب با درجه سختی VII+ and 70° تا قله را صعود کردند و مسیر ۶۰۰ متری خود را Stonehenge نامگذاری کردند.

در سال ۲۰۱۲ پنج کوه نورد هلندی یک طول طناب از مسیر Stonehenge را صعود کرده و سپس به سمت بالا در جبهه صعود نشده شمالی تراورس کرده و به قله رسیدند. آنها مسیر ۶۰۰ متری (TD, VI+) خود را Poco Loco نامگذاری کردند.

اما دو کوه نورد ژاپنی بعد از صعود خود در جبهه صعود نشده جنوب شرقی پوسکانتورپا  به سمت مسیر ۷۰۰ متری جبهه جنوب شرقی تراپیسیو (Trapecio) به ارتفاع ۵،۶۶۳ متری حرکت کردند که دارای سه دهلیز می باشد که دهلیزهای سمت چپ و مرکزی قبلا صعود شده بودند و دهلیز سمت راست دست نخورده باقی مانده بود.

مسیر ۷۰۰ متری جبهه جنوب شرقی تراپیسیو (Trapecio)

تیم دو نفره ژاپنی این دهلیز را در یک تلاش ۱۴ ساعته صعود کرده و از جبهه راحتتره شمالی با یک بیواک فرود آمدند. این مسیر با اینکه در قسمت های پایینی شیب ۵۰ الی ۷۰ درجه داشت، اما در قسمت های بالایی به کراکس شیب دار یخی با سنگ های ریزشی برخورد کردند. آنها مسیر ۷۰۰ متری خود را Magic Bell نامگذاری کردند. درجه سختی این مسیر ED3, AI6 and M5 می باشد.

با این حال دو کوه نورد ژاپنی از صعود دو کوه نورد اسپانیایی در سال ۲۰۰۶ از این مسیر بی خبر بودند. در سال ۲۰۰۶ خوزه مانوئل فرناندز و میگوئل آنجل پیتا این مسیر را تا شیب های برفی قله پیش رفتند اما به دلایلی بدون اینکه قله را لمس کنند تصمیم به بازگشت گرفتند که در چهارمین طول فرود خود یک ستون برفی فرو ریخت و فرناندز را نیز همراه با طناب با خود برد. فرناندز در این حادثه کشته شد. پیتا بدون راه بازگشت ۱۲ ساعت را بر روی یک تکه یخ نشست و سپس مسیر خودشان را تا قله بدون طناب صعود کرد و از گرده شمال غربی فرود آمد. بدین ترتیب صعود ژاپنی ها در این مسیر دومین صعود به شمار می رود.

مسیری که در اصل اسپانیایی ها برای اولین بار صعود کرده بودند Los Viejos Roqueros Nunca Mueren نامگذاری شده است و به این معنا ست: "سنگ نوردان قدیمی هرگز نمی میرند".

هر دو صعود ژاپنی ها از این لحاظ بسیار تاثیر گذار می باشند که در سال ۲۰۰۲  یاسوشی یامانوی در یک صعود و فرود شاخص آلپاین از مسیر اسلوونیایی ها در جبهه شمالی گیاچونگ کانک (Gyachung Kang) واقع در تبت به ارتفاع ۷،۹۵۲ متر پنج انگشت از انگشتان هر دو دست خود و تمام انگشتان پای راست خود را به خاطر شرایط بد آب و هوایی از دست داده بود.

منبع : https://www.thebmc.co.uk/hard-technical-ascents-in-the-cordillera-huayhuash?s=4

برگرفته شده ازکلوپ کوهنوردان سولدوز