وبلاگ شخصی علی رستمی:دیواره نوردی دنیای ازاد من
این وبلاگ متعلق به تمام عاشقان کوهستان می باشدوبلاگ شخصی علی رستمی:دیواره نوردی دنیای ازاد من
این وبلاگ متعلق به تمام عاشقان کوهستان می باشد
صعودهای دشوار و فنی در پرو
کوه نوردان ژاپنی، نودا سمت راست و یامانوی سمت چپ تصویر
کوه نورد افسانه ای ژاپنی یاسوشی یامانوی (Yasushi Yamanoi) به همراه همنورد خود ماسارو نودا (Masaru Noda) دو مسیر فنی و سخت رو در کوردیلرا هایهاش (Cordillera Huayhuash) واقع در پرو صعود کردند که یکی از این صعودها برای اولین بار و دیگری دومین صعود به شمار می رفت.
این دو همنورد با همهوایی در منطقه کوردیلرا بلانکا (Cordillera Blanca) و با صعود از جبهه جنوب غربی پیرامید گارسیلاسو (Piramide de Garcilaso) به ارتفاع ۵،۸۸۵ متر سریع با اتوبوس های محلی خود را به روستای کاجاتامبو (Cajatambo) در انتهای غربی Huayhuash رساندند و از آنجا و در جهت شرقی بالا رفته تا به جبهه صعود نشده جنوب شرقی پوسکانتورپا استه (Puscanturpa Este) به ارتفاع ۵،۴۱۰ متر برسند.
مجموعه پوسکانتورپا از لحاظ ساختاری با دیگر قلل Huayhuash متفاوت هستند و از دیواره های عمودی آتشفشانی که به موازات هم قرار گرفته اند تشکیل شده اند و lithic tuff نامیده می شوند.
یامانوی این مسیر سنگی را به مدت سه سال از دیواره پایینی تا شیب های برفی و ترکیبی بالا دست مورد بررسی قرار داده است. این دو کوه نورد ژاپنی ابتدا با صعود ۸۰۰ متری با یک بیواک در روز اول به کار خود پایان دادند و در روز دوم با صعود تا نیمه های قبل از ظهر به قله رسیده اند. آنها در مسیر صعود خود در دیواره پایینی با عبور از یک شکاف در دیواره عمودی به برف های پودری و سنگ های ریزشی در قسمت های بالای مسیر خود صعود سختی رو تجربه کردند.
قسمت های بالایی مسیر Qiumplirgun Swerminganta در جبهه جنوب شرقی پوسکانتورپا
این مسیر با درجه سختی ED3, UIAA VII, M5+ and A1 به نام Qiumplirgun Swerminganta نام گذاری شد. این صعود چهارمین صعود در منطقه پوسکانتورپا به شمار می رفت که برای اولین بار توسط سه عضو اکسپدیشن بریتانیایی جان نیکسون در سال ۱۹۸۶ از مسیر ۴۵۰ متری گرده شمال غربی صعود شده بود. دو عضو دیگر این اکسپدیشن بر روی جبهه پر ابهت شرقی تلاش کردند که در مواجه با صخره های بسیار ریزشی و بیواک احتمالی بر روی دیوراه مجبور به بازگشت شده بودند. لازم به ذکر است که این گرده قبل از صعود بریتانیایی ها توسط آلمانی ها مورد تلاش واقع شده بود.
بعد از صعود ۱۹۸۶ احتمالا این کوه به مدت بیست سال هیچ صعودی به خود ندیده بود تا اینکه در سال ۲۰۰۷ تیم قدرتمند اسلوونیایی متشکل از دو کوه نورد به نام های پاول کوژک و گرگا کرسل جبهه چالش برانگیز شرقی را انتخاب کرده و با یک مسیر متشکل از شکاف های تمیز و مسیر اصطکاکی عالی اما با بخشهایی متشکل از بلوک های بزرگ سنگی ریزشی مواجه شدند.
آنها ده طول طناب با درجه سختی VII+ and 70° تا قله را صعود کردند و مسیر ۶۰۰ متری خود را Stonehenge نامگذاری کردند.
در سال ۲۰۱۲ پنج کوه نورد هلندی یک طول طناب از مسیر Stonehenge را صعود کرده و سپس به سمت بالا در جبهه صعود نشده شمالی تراورس کرده و به قله رسیدند. آنها مسیر ۶۰۰ متری (TD, VI+) خود را Poco Loco نامگذاری کردند.
اما دو کوه نورد ژاپنی بعد از صعود خود در جبهه صعود نشده جنوب شرقی پوسکانتورپا به سمت مسیر ۷۰۰ متری جبهه جنوب شرقی تراپیسیو (Trapecio) به ارتفاع ۵،۶۶۳ متری حرکت کردند که دارای سه دهلیز می باشد که دهلیزهای سمت چپ و مرکزی قبلا صعود شده بودند و دهلیز سمت راست دست نخورده باقی مانده بود.
مسیر ۷۰۰ متری جبهه جنوب شرقی تراپیسیو (Trapecio)
تیم دو نفره ژاپنی این دهلیز را در یک تلاش ۱۴ ساعته صعود کرده و از جبهه راحتتره شمالی با یک بیواک فرود آمدند. این مسیر با اینکه در قسمت های پایینی شیب ۵۰ الی ۷۰ درجه داشت، اما در قسمت های بالایی به کراکس شیب دار یخی با سنگ های ریزشی برخورد کردند. آنها مسیر ۷۰۰ متری خود را Magic Bell نامگذاری کردند. درجه سختی این مسیر ED3, AI6 and M5 می باشد.
با این حال دو کوه نورد ژاپنی از صعود دو کوه نورد اسپانیایی در سال ۲۰۰۶ از این مسیر بی خبر بودند. در سال ۲۰۰۶ خوزه مانوئل فرناندز و میگوئل آنجل پیتا این مسیر را تا شیب های برفی قله پیش رفتند اما به دلایلی بدون اینکه قله را لمس کنند تصمیم به بازگشت گرفتند که در چهارمین طول فرود خود یک ستون برفی فرو ریخت و فرناندز را نیز همراه با طناب با خود برد. فرناندز در این حادثه کشته شد. پیتا بدون راه بازگشت ۱۲ ساعت را بر روی یک تکه یخ نشست و سپس مسیر خودشان را تا قله بدون طناب صعود کرد و از گرده شمال غربی فرود آمد. بدین ترتیب صعود ژاپنی ها در این مسیر دومین صعود به شمار می رود.
مسیری که در اصل اسپانیایی ها برای اولین بار صعود کرده بودند Los Viejos Roqueros Nunca Mueren نامگذاری شده است و به این معنا ست: "سنگ نوردان قدیمی هرگز نمی میرند".
هر دو صعود ژاپنی ها از این لحاظ بسیار تاثیر گذار می باشند که در سال ۲۰۰۲ یاسوشی یامانوی در یک صعود و فرود شاخص آلپاین از مسیر اسلوونیایی ها در جبهه شمالی گیاچونگ کانک (Gyachung Kang) واقع در تبت به ارتفاع ۷،۹۵۲ متر پنج انگشت از انگشتان هر دو دست خود و تمام انگشتان پای راست خود را به خاطر شرایط بد آب و هوایی از دست داده بود.
منبع : https://www.thebmc.co.uk/hard-technical-ascents-in-the-cordillera-huayhuash?s=4
برگرفته شده ازکلوپ کوهنوردان سولدوز
صعود به دیواره 1200 متری قیزیل آسکر از مسیر نو
یک تیم بلژیکی - فرانسوی متشکل از چهار کوه نورد به نام های نیکولاس فاورس (Nicolas Favresse)، شون ویلانووا (Sean Villanueva)، استفان هنسنس (Stephane Hanssens) و اورارد وندنبام (Evrard Wendenbaum) موفق شدند ماه گذشته از یک مسیر جدید به دیواره ۱،۲۰۰ متری قیزیل آسکر در مرز بین چین و قرقیزستان صعود کنند.
این تیم چهار نفره که اوایل سپتامبر به بیس کمپ رسیده بودند روز اول بسیار بدی داشتند.. شون اسهال بدی داشت، نیکو گرما زده شده بود و بالا می آورد، استفان سردرد بدی داشت و اورارد پشتش درد می کرد. اما خوشبختانه این اکسپدیشن که نامش رو China Jam گذاشته بودند برای این چهار همنورد خیلی بهتر از آنچه شروع شده بود پیشرفت و نهایتا ساعت ۱۰ شب ۲۲ سپتامبر به قله ۵،۸۴۲ متری این کوه رسیدند. صعود این تیم از یک مسیر نو در جبهه جنوبی بود که بعضی وقت ها در بخش هایی از مسیر چند کارگاه مشترک با مسیر روس ها (سال ۲۰۰۷) داشت.
نیمه شب در قله
در حال حاضر جزئیات زیادی از این صعود در دسترس نیست اما می توان به سرمای شدید منفی ۱۵ درجه، بیش از ۱۵ روز سخت بر روی دیواره، ۱،۲۰۰ متر صعود، طول طناب های زیبایی با درجه سختی بین 6a تا 7b، طناب های ثابت، سه کمپ با چادر دیواره، بیماری، طوفان و کولاک و مسیرهای پیچیده ترکیبی اشاره کرد. بدون شک این صعود سردترین و مرتفع ترین ماجراجویی این چهار کوه نورد تا به حال به شمار میاد.
نیکولاس فاورس در گزارش خود به سایت Planetmountain می نویسد: " این اکسپدیشن به خاطر شرایط سخت آب و هوایی نسبتا سخت بود. این دیواره سردتر از تمام دیواره هایی بود که تا به حال رفته بودم. دمای هوا در سایه و در طول روز حتی وقتی که آفتاب می تابید منفی ۵ درجه بود و شب ها از منفی ۱۵ هم پایینتر می رفت و روزها کوتاه بودند. از لحاظ فنی زیاد سخت نبود و دیواره زیبایی بود. سخت ترین مسیر یک طول طناب با سختی 7b بود. انتهای مسیر هم به طول ۳۰۰ الی ۴۰۰ متر تماما صعود ترکیبی بوده و فکر میکنم بعضی از طول طناب هایی که صعود کردیم M7 تا M8 بودند."
منبع: http://www.planetmountain.com/english/News/shownews1.lasso?l=2&keyid=41277#
گرفته شده از کلوپ کوهنوردان سولدوز
رکورد جدید سرعت برای زنان در یوسمیت
مایان اسمیت گوبات در حال صعود The Nose در یوسمیت
دو بانوی دیواره نورد به نام های مایان اسمیت گوبات (Mayan Smith-Gobat) از نیوزلاند و لیبی ساتر (Libby Sauter) از آمریکا در دیواره The Nose (دماغه) واقع در یوسمیت کالیفرنیا موفق شدند با ثبت زمان ۵ ساعت و ۳۹ دقیقه رکورد جدیدی را به نام زنان به ثبت برسانند.
پاییز زمانی ست که دره یوسمیت واقع در پارک ملی یوسمیت تبدیل به مرکز دیواره های دنیا می شود و فوج عظیمی از دیواره نوردان به این منطقه سرازیر می شوند که دیواره دماغه یا The Nose بیشترین توجهات رو به خود جلب می کند. صعود دماغه شاید معروف ترین صعود دیواره در جهان باشه که برای اولین بار در جهان در سال ۱۹۵۸ و بعد از ۴۷ روز تلاش توسط سه دیواره نورد آمریکایی به نام های وارن هاردینگ (Warren Harding)، واین مری (Wayne Merry) و جورج ویتمور (George Whitmore) صعود شد.
مسیرهایی چون Stoveleg Cracks، King Swing، El Capitan و Great Roof جزء مسیرهای شناخته شده این دیواره تقریبا ۱،۰۰۰ متری هستند که در سال های اخیر تبدیل به محل رقابت های سرعتی در سریعترین زمان ممکن شده اند. محلی برای تست معروف ترین سنگ نوردان دنیا..
در حالی که رکورد صعود The Nose برای مردان ۲ ساعت و ۲۳ دقیقه و ۴۶ ثانیه است، رکورد زنان در این منطقه تا قبل از رکورد کنونی ۷ ساعت و ۲۶ دقیقه بود. رکورد قبلی مردان در سال ۲۰۱۰ نیز با ۲ ساعت و ۳۶ دقیقه و ۴۵ ثانیه در دست دو سنگ نورد آمریکایی به نام های شون لیری (Sean Leary ) و دین پاتر (Dean Potter) بود که دو سال بعد در سال ۲۰۱۲ آلکس هانولد و هنس فلوراین از آمریکا این زمان را ۱۳ دقیقه کاهش دادند.
اسمیت گوبات قبل از ثبت این رکورد با لیبی ساتر اولین رکورد ترکیبی (زنان و مردان) را به همراه شون لیری با زمان ۴ ساعت و ۲۲ دقیقه به ثبت رسانده رسانده بود. لیبی ساتر هم که عضو تیم جستجو و نجات یوسمیت به شمار می آید در سال ۲۰۱۱ به همراه شانتل آستورگا موفق شده بود رکورد ۱۰ ساعت و ۴۰ دقیقه را به ثبت برساند که امسال این زمان را به همراه مایان اسمیت گوبات به نصف کاهش داده است.
THE NOSE SPEED
Women
09/2013 - 5:39 Mayan Smith-Gobat and Libby Sauter
09/2012 - 7:26 Mayan Smith-Gobat and Chantel Astorga
06/2012 - 10:19 Jes Meiris and Quinn Brett
09/2011 - 10:40 Libby Sauter and Chantel Astorga
2004 - 12:15 Heidi Wirtz and Vera Schulte-PelkumThe Nose - Men
Hans Florine and Alex Honnold 2:23:46 17/06/2012
11/2010 - 2:36:45 Dean Potter and Sean Leary
10/2010 - 2:37:05 Yuji Hirayama and Hans Florine
10/2007 - 2:45:45 Thomas and Alexander Huber
10/2008 - 2:37:05 Hans Florine and Yuji Hirayama
07/2008 - 2:43:33.Hans Florine and Yuji Hirayama
09/2002 - 2:48:55 Hans Florine and Yuji Hirayama2001 - 3:24:20 Dean Potter and Timmy O’Neill
منبع: http://www.planetmountain.com/english/News/shownews1.lasso?l=2&keyid=41259#
صعود به دیواره 1200 متری قیزیل آسکر از مسیر نو
یک تیم بلژیکی - فرانسوی متشکل از چهار کوه نورد به نام های نیکولاس فاورس (Nicolas Favresse)، شون ویلانووا (Sean Villanueva)، استفان هنسنس (Stephane Hanssens) و اورارد وندنبام (Evrard Wendenbaum) موفق شدند ماه گذشته از یک مسیر جدید به دیواره ۱،۲۰۰ متری قیزیل آسکر در مرز بین چین و قرقیزستان صعود کنند.
این تیم چهار نفره که اوایل سپتامبر به بیس کمپ رسیده بودند روز اول بسیار بدی داشتند.. شون اسهال بدی داشت، نیکو گرما زده شده بود و بالا می آورد، استفان سردرد بدی داشت و اورارد پشتش درد می کرد. اما خوشبختانه این اکسپدیشن که نامش رو China Jam گذاشته بودند برای این چهار همنورد خیلی بهتر از آنچه شروع شده بود پیشرفت و نهایتا ساعت ۱۰ شب ۲۲ سپتامبر به قله ۵،۸۴۲ متری این کوه رسیدند. صعود این تیم از یک مسیر نو در جبهه جنوبی بود که بعضی وقت ها در بخش هایی از مسیر چند کارگاه مشترک با مسیر روس ها (سال ۲۰۰۷) داشت.
نیمه شب در قله
در حال حاضر جزئیات زیادی از این صعود در دسترس نیست اما می توان به سرمای شدید منفی ۱۵ درجه، بیش از ۱۵ روز سخت بر روی دیواره، ۱،۲۰۰ متر صعود، طول طناب های زیبایی با درجه سختی بین 6a تا 7b، طناب های ثابت، سه کمپ با چادر دیواره، بیماری، طوفان و کولاک و مسیرهای پیچیده ترکیبی اشاره کرد. بدون شک این صعود سردترین و مرتفع ترین ماجراجویی این چهار کوه نورد تا به حال به شمار میاد.
نیکولاس فاورس در گزارش خود به سایت Planetmountain می نویسد: " این اکسپدیشن به خاطر شرایط سخت آب و هوایی نسبتا سخت بود. این دیواره سردتر از تمام دیواره هایی بود که تا به حال رفته بودم. دمای هوا در سایه و در طول روز حتی وقتی که آفتاب می تابید منفی ۵ درجه بود و شب ها از منفی ۱۵ هم پایینتر می رفت و روزها کوتاه بودند. از لحاظ فنی زیاد سخت نبود و دیواره زیبایی بود. سخت ترین مسیر یک طول طناب با سختی 7b بود. انتهای مسیر هم به طول ۳۰۰ الی ۴۰۰ متر تماما صعود ترکیبی بوده و فکر میکنم بعضی از طول طناب هایی که صعود کردیم M7 تا M8 بودند."
منبع: http://www.planetmountain.com/english/News/shownews1.lasso?l=2&keyid=41277#
گشایش سنگنورد نیشابوری بر فراز دیواره نقش رستم شیراز
به نام خدا
اولین گشایش دیواره بلند خراسانی ها برفراز دیواره نقش رستم شیراز
سفر نامه ما به شیراز به این جارسید که بعد از ورودمان به شیراز و پذیرایی گرم دوستانمان اقایان سهند ابادی و مهدی غفوریان وتدارک و اجرای بی نظیرشان در پیمایش دره رغز.روز بعد از ان به علت اینکه دوستم تصمصم برگشتن داشت و اتوبوسهای مشهد در بعد از ظهر حرکت میکردن برنامه ان روزمان که حرکت به نقش رستم بود کنسل شد.اما در جایگزین ان با دوستانم از جاهای دیدنی شیراز بازدید داشتیم وبعد به همراه مهدی به باشگاهش رفتیم ودر انتها شب برای استراحت به منزل اقای سهند رفتیم.صبح زود به قرار قبلی زود بلند شدیم تا راهی برنامه شویم.مهدی که در چند روز گذشته تمام وقتش را صرف ما کرده بود و مرا حسابی شرمنده کرده بودقرار بود که ما را تا دروازه قران برساند و به سر کار برگردد اما میگفت این رسم مهمان نوازی نیست و مارا تا نقش رستم که 25 کیلومتر دورتر از شیراز است رساند و در جواب خواسته ما برای باز دید از نقش رستم نیز لبیک گفت.مهدی جان ممنون.خلاصه در بازدی از نقش رستم با دوستی از هلند اشنا شدیم که پس از احوال پرسی و کمی صحبت گفت او نیز در رشته سنگنوردی فعالییت داشته که ما اورا به سنگنوردی دعوت کردیم او خیلی خوشحال شد و علاقه مند بود اما به دلیل اینکه زمان نداشت کلی تشکر کرد و با هم خدا حافظی کردیم.مهدی هم کم کم داشت دیرش می شد او نیز خدا حافظی کرد و برگشت شیراز.سنگنورد نیشابوری و سهند هر کدام با 2کوله پر از لوازم فنی 3 حلقه طناب به سمت مسیرمان راه افتادیم.دیواره نقش رستم دیواره ای با ارتفاع فکر میکنم 200 تا 250 متر که به طول 3 یا 4کیلومتر که از شرق به غرب کشیده شده است و تا کنون تا جایی که من اطلاع دارم2 مسیر با نام های جاوید و ارش بر روی ان گشایش شده بود.ما همچنان در جستجوی مسیرها بودیم به دیدگاه خودم مسیری زیبا (شکافی فراخ که پس از صعودی 50 متری به ان میرسید و بیشترین سایه را در این دیوار به همراه داشت) نظرم را به خود جلب کرد.من که به دنبال چنین موقعیتی بودم به سهند نگاهی کردم و او نیز که در حال تماشای ان بود گفت عالی . وسایلمان را در همانجا پهن کردیم وسایل سنگنوردیمان را بر روی زیر اندازی چیدیم تا شروع کنیم. خدا را شکر این جز معدود برنامه هایی بود که اجرا کرده بودم و لوازم فنیمان بیشتر از نیازمان داشتیم.خلاصه لوازم مورد نیاز برداشته شد و با یاد خدا اغاز کردیم .طول اول با 2 بلت برای میانی و 2 بلت حلقه دار برای کارگاه به پایان رسید و مقداری دیگر از مسیر که به علت گرمای زیاد و وقت بسیار کم که من داشتم و همچنین مصدومیت دست راست من که در نتیجه جداشدن یک تیکه از ته دسته رول در هنگام سوراخ کاری وایجاد جراحت بود قادر به ادامه بلت زدن نبودم فقط پاکسازی شد ومسیرمان را جمع کردیم.و در اخر نیز با صعود مسیر ارشبه طول 50 متر به برنامه 1 و نیم روزمان در نقش رستم پایان دادیم .درپایان این گزارش کمال تشکر را دارم از اقایان مهدی غفوریان و اقای سهند ابادی به دلیل مهمان نوازی بسیار بسیار خوبشان .امید وارم بتوانم زحمات بیدریغتان را جبران کنم.واین گشایش را از طرف سنگنورد نیشابوری و سهند ابادی تقدیم میکنم به تمام دیواره نوردان عزیز کشورم.انشا...این کار مشترک اغازی باشد برای برنامه ها بهتر وروابطی بیشتر بین تمام سنگنوردان کشور.کروکی مسیر و اطلاعات کامل مسیر را پس از پایان کامل مسیر به تمام دوستان ارئه خواهیم داد.
ممنون از توجه ونظرتان و دعوت دارم از تمام کسانی که این گزارش را میخوانند و تمام سنگنوردان کشور برای صعودهای مشترک.منتظر نظر و دعوت شما همنورد و هم وطن هستیم برای یک کار مشترک در شهرما یا در شهر شما.
قوت علی خدمتک جوارحی